آدینه شبی دگر شد و

آن یکه و تنها دل

دیوانه جان و شوریده سر

گریخت از قفس شادی مردمان

پر کشید بر پهنه ی سیاه بی سامان

آرام گرفت به کنج خلوت و بی نشان

روشنی چشمی به هر چه نومیدی

.

.

.

سبا ل م