متبرك باد دم آن خليل مسيحا نفس

ابراهيم
برخيز
هنگامه ي رستگاري است اين
جامه به خود مپيچان
بگذر از خوف
بگذر از هوشياري
به پا خيز

وان دشنه ي تيز بر كف گير
وان نازنين فرزند به قربانگاه ببر
كه فديه داده شدي
به ان ذبح عظيم






.
.
.
سبا ل م

از دست رفته

حتي باران ممتد اين روزها هم نتوانست

اين چركابي گسترده را

آسماني كند

.

.

.

سبا ل م

بزن مطرب

با اینکه تاریخ بشر سرتاسر حماقت است و پس از ده هزار سال هنوز جنگ میان قوی و ضعیف بدوی تر از گذشته برقرار است و با اینکه آدم های این روزگار در سودای خوشبختی های بزرگ زندگی را فراموش کرده اند و فراموش شده اند ، من هنوز معنای کوچک خوشبختی را در یک لیوان شیر نیم گرم با یک قاشق عسل ، که صبح به صبح از دستان نازنین مادر می گیرم ، حس می کنم

.

.

.

سبا ل م

زنده باد مرگ ، جاودانه با انسان

با لب هاي خشك
گرد مر گ بر پيشاني
و نگاهي خيره مانده به ناكجا
...
انساني در آستانه ي مردن است



.
.
.
سبا ل م

باز باران

اين باران انگار
از سر خشم مي بارد
ناله هاي زمين
دلم را آشوب مي كند
تاريكي و نور
بر هم پنجه مي كشند
و من مي دانم اين بار هم
اين جدال خير و شر
به صبحي بي نشانه
بي سر انجام
رها مي شود
و آن صبح بي فروغ
نه درفش پيروزي نور بر فراز خواهد داشت
ونه خاكستر خاك الودن پشت شر را به زير
اين فقط افسون اين جنگ است
و توهم يك توالي در هم تنيده

...


.
.
.
سبا ل م

در شهر من

زمستان

با اولین برف متولد شد

در سکوت

جشن می گیریم

که خواب کودکان خلقت

نیاشوبد

.

.

.

سبا ل م

من یک موش هستم و این یعنی یک زندگی سخت

تمام دیشب و امروز را از دیدن موشی که می خواهد بیشتر از یک موش معمولی باشد و زیبایی ها را می بیند واتفاقا خوب هم می فهمد لذت بردم " راتاتویی " فیلم بی نظیری بود ! باور پذیر کردن یک موش آشپز و لذت بخش کردن حضور او در یک اشپزخانه هنر بزرگی بود از " brad bird "

این موش فوق العاده ، نه فقط یک کاراکتر بسیار عالی طراحی شده و شخصیت پردازی شده ، که یک معلم بی همتاست و اولین درس اش این است : قبل از اینکه یاد بگیری ، حس کن و لذت ببر! تنها اینطور می شود غذایی پخت که یک آدم دل پیر و عصا قورت داده را به دوران کودکی و دست پخت مادرش ببرد و لذت غذا خوردن های کودکی و نوازش های مادر را به خاطرش اورد

فکر می کنم ما همیشه می توانیم چیزی فراتر از خلقتمان باشیم

.

.

.

سبا ل م

شكلات وسط ماراتن

اين روزها همه اش ، همه جا كار دارم
و در اين ماراتن نفس گير زندگي جديدم
دلچسب ترين لحظات برايم
آخر شب هايي است كه
يك شكلات در دهان مي گذارم
و به تخت خواب مي روم
و تا تمام نشود خوابم نمي برد
بعدش هم خواب هاي خوب مي بينم


.
.
.
سبا ل م

برابر شيطان

صداي انبساط بغض سنگين ات را مي شنوم
هراس دارم از تركيدن اش
كه برابر اين نيز
چون معصوميت نا ممكن چشم هايت
بي سلاحم
و
ناتوان


.
.
.
سبا ل م

شمع آژين شده ام
بر بستر ستبر نيك انديشي هايم
من
پاداش خورشيدم



.
.
.
سبا ل م

اين روز ها
ز ياد رفته ها را
باز به خاطر مي اورم
گريه ام مي گيرد
به ان دختر بچه ي خوش باور كه ميرسم
هنوز هم مرا نمي شناسد
دلم برايش مي سوزد
هرگز نفهميد و ندانست
كه كجا و چرا گم شد


.
.
.
سبا ل م

در زندگي من
گاهي لحظاتي از غم هست
مرغ جانم محزون و لطيف مي خواند
نه دلم مي آيد خاموشش كنم
نه اندوهش را تاب مي اورم
مي فهمم !
دلش براي پرواز تنگ مي شود

و من كه اسباب اسارتش شدم
بايد يك روز در خاك فراموشش كنم
تا او به ان آسمان هميشه آفتابي كوچ كند
اين مرغ زيبا
با نغمه هاي شاد
با بال هاي گشوده
فارغ از من!


سبا ل. م.

اين بازي هم براي ايمان توسلي عزيز

خودمو معرفي مي كنم : يه دختر 24 ساله
فصل و ماه و رنگ مورد علاقه ام :مرداد تابستان سبز
غذاي مورد علاقه ام : هر چيزي كه با حوصله و ارامش پخته بشه
موسيقي مورد علاقه ام : تقريبا همه چيز از جاز گرفته تا سايكو به جز رپ
بدترين ضد حالي كه خوردم : قبول نشدن تو المپياد رياضي
بزرگترين قولي كه تا حالا دادم : به خودم كه دروغ نگم به هيچ كس
ناشيانه ترين كاري كه تا حالا كردم : دانشگاه رفتن
بهترين خاطره : عصرهاي تابستان هميشه زنده و پر رنگ هستند برام و بهترين لحظات عمرم
كسي كه بخوام ملاقاتش كنم : تيم برتون و حتي باهاش كار كنم
براي كي دعا مي كنم : مادر
موقعيتم در ده سال اينده : انيماتور و فيلمساز و مثل امروز خوشبخت
به رسم بچه ها من هم دو تا دوستم را به بازي دعوت مي كنم :
رها:http://raha86.persianblog.ir/
مانو :http://manoooniii.blogfa.com/
منونم

مانيفست

از اين هواي گنديده
هر آني
لخته اي دودآلود و غليظ
دم مي كنم
و شراره اي مسموم و سنگين
بازدم

آتش انتقام است
آنچه نگاهم را تيز و بي پروا كرده
و خون را در رگ هايم
زهر آلوده
زبانه كشان


ساق هايم ، اينك
رو به ويراني است
از گام زدن هاي بي هدف
به كجا
به ناكجا
آن دم به هجوم
و پس دم به گريز



سر سراي اين تن متروك
كوره اي است گداخته
كه جانم را مي كاهد
مي سوزد
مي سوزاند


.
.
.
سبا ل م

براي خواهر كوچولويي كه ديگر كوچك نيست

آخرين بار كه ديدمت ، خيلي بزرگ شده بودي
در آن پستان هاي ورم كرده ات
و در آن لاله ي سرخ در آستانه ي روييدن
بلوغ حلول كرده بود


خوب يادم هست كه خيلي بي قرارت بودم
اما آن پوسته ي دردناكت
و حرمت آن بال هاي نازك و رنجورت
نگذاشتند كه سير نوازشت كنم



كاش خودت مي دانستي كه خيلي زيبايي
با آن چشم هاي خاكستري شيطان
و با آن دو خط ظريفي كه بستر سفر مي شد
از نزهت گونه هايت به پاكي لب هايت



مي خواستم بگويم كه نازكدل من ، خيلي تنگ است
براي ان صداي كودكانه ي شادت
كه در سرماي خاموش خانه مان شعله مي كشيد
و مرا از شوق بودن تو سرشار مي كرد




.
.
.
سبا ل م

ما

يا مولا
ما بد نگفتيم و ميل به ناحق نكرديم
از همين است كه چنين ازرق دل و جامه ، سيه ايم



.
.
.
سبا ل م

كسالت

من

دلم
كرختي آن هواي خيس

و

سنگين دريا ها را

مي خواهد



.
.
.

سبا ل م

اي جان جان
بي من مرو

.
.
.


؟

0000000000000000000000000

زيستن در هواي هيچ رنجورمان كرده ...

تا به گوشم آواز در آ باز آ مد

يا ايتها النفس المطمئنه
ارجعي الي ربك
راضيه مرضيه
فادخلي في عبادي
وادخلي جنتي






...

ققنوس ، مرغ خوش آوازه

اين مرغ بي همتا
كه اكنون پژمرده
كنج اين ويرانه قفس
زخمي و خاموش مانده
روح بي گناه من است
مردم !
كه به جبر شما
پر بسته ام اش
مباد كه اندوه آوازش
ياغريو فريادش
دل بي مهري تان را
يا گوش غفلتتان را بيازارد



ولي مرگش را هرگز نخوا هيد ديد
بيهده به انتظار نشسته ايد
ققنوس هرگز نمي ميرد
تا سحر گاهي دگر
از خاكستر خود
بال خواهد شود



سبا ل م

اينك....

و اينك
اين منم
زني تنها
در آستانه ي
فصلي نا بهنگام



.
.
.
سبا ل م

تا...از

تاوقتي ننويسي شان ، امانت را مي برند



از وقتي مي نويسي شان ، غريبه مي شوند




.
.
.
سبا ل م

...بسپار ...مرا

گوش بسپار ، صداي مرا
كه معصومانه ، در فرياد تو خاموش مي شود


دل بسپار ، نام مرا
كه غريبانه ، در نگاه تو رنگ مي بازد

.
.
.
سبا ل م

روزهاي طاعون

صبح بود
باران مي باريد
هوا بهتر بود
ناپاك نبود
نه مثل ديروز
نه مثل پريروز
دريچه ي تنهايي من گشوده بود
بر وسعت شهري دود الود
دور و نزديك
ساختمان ها
برجها
آنتن ها
گنجشك ها لب بام ها
افقي پر غبار
بر آغازآسماني گريان
دود سيگار پيش چشمان من
آرام آرام بالا مي رفت
با كسالت صبحگاهي اش
و به من ميگفت
امروز هم، روزي است چون دگر روزها
باران را هم دگر نغمه ي رستگاري نيست
بيهوده چشم به آسمان دوخته اي


باران تند شد
و نسيم ملايمي
بخار چايي را به بازي گرفت
اين سو گشان ، آن سو كشان
تا در مه لب پنجره
نا پيدايش كند
اه باد
اي واي باد
مقواي خيس خاكستر ها را
باد با خود برد
و رها كردش باد
بر زمين حياط همسايه

هيچ كس ، انگار هيچ كس
در خيابان ها و كوچه ها
يا روي بام ها نيست
چه غريب اند اين مردم با باران
چه قدر نا شناس اند

وقتي غوغاي خيابان
ريسه هاي بي رنگ عيد
ديوارهاي دود زده
شادي شان را كفايت مي كند
وقتي ساخت ايران خودرو
عطش خواستن هاشان را سيراب مي كند
وقتي نا مردم بساز و بفروش
آغوش زيستن شان را بيارايد

آري
از همين است
از همين است
كه تهران ،
اين كهنه شمد چهل تكه ي بي جان
الوده ترين شهر دنياست
زشت ترين شهر ايران است
غريبه ترين وطن مردمان است

مكمن لاشه خوران و گرگ هاست اينجا
مذبح شاعران لب بر هم دوخته است و
محبس ازادمردان
نويسندگان از ياد رفته را، كورستان است
مادران فرزند مرده را، ماتم سراست

شايد اما قاضي ايمان فروخته را
پاسبان دين به مزد داده را
پدر فرزند كشته را
خانه ي امني باشد

باران كم شد
آفتاب آمد، خرامان
با تازگي رخت عروسيش

مي شنوم
صدايش را هنوز
مي شنوم
اين اواز حزينش را
تهران كه مي خواند
خدا را
كاش يك روز
باز كند دهان و
ببلعد هر چه دارد



پنجره ي تنهايي من
گشوده است هنوز
بر منظر شهر
با باران در آسمان
يا باران در چشم هايم
هنوز گشوده است اين روزن
بر پهنه ي اين خراب اباد
بر سينه ي اين روزگار طاعون
بر تهران




.
.
.
سبا ل م

از امشب..

مرا امشب انفجاري بايد!
شكستني!
سوختني!
زاييدني!
مردني!


آخ اي جمعه ي خراب!
با من امشب ،
سخن از مرگ بگو !
درد دارم !

.
.
.
سبا ل م

كاري نكن كه بترسم كه نمي آيي

تو را به خدا

كاري بكن كه بفهمم كه مي آيي

.
.
.
سبا ل م

اي فسانه

...
خنده اي نا شكفت از گل من
كه ز باران زهري نشد تر
من به بازار كالا فروشان
داده ام هر چه را در برابر
شادي روز گمگشته اي را
...
.
.
.
نيما

...

شب تولدم
طعم تنهايي
از هميشه تلخ تر بود

.
.
.
سبا ل م

آي آدم ها ...

آخه براي كي بنويسم ؟
وقتي هيچ كس نمي خونه
،
اين صفحه انگار گم شده
من هم انگار گم شدم
...

.
.
.
سبا ل م

Slowly , near to die

I was floated
somewhere,
deep in the darkness
No idea,
when or where
I was thrown
into this depth
But
But
I
I just like this feeling
feeling of lightness, unanxiouseness
free of all awarnesses
And
and
nearing
nearing to die

s l o w l y

s o

s
l
o
w
l
y

.
.
.
سبا ل م

پايان تو هم رسيد

امشب براي تمام شب هايي كه از تو خاطره داشتم ،
گريستم

به پايان رسيد
مرد من

آن دلدادگي ها! اينك
خاكستر مانده ي خشم است
در رهگذر باد

...

.
.
.

سبا ل م

صحنه ي دلتنگي من ...

اين همهمه بي پايان است .
تمتم صداهاي كافه ، خودش يك موزيك متن كامل است
براي صحنه ي دلتنگي من ،

مادر


دلم برايت تنگ شده
اين واضحترين صدايي است كه مي شنوم
اما از ته دل خودم !

يا هو

شمع بر آريد
عود بسوزيد
شايد اين تازه از ره رسيده
آن سفري همنشين گمشده باشد
.
.
.

من............

من اينچنين زاده شدم
در نيمروز پر گرم 29 مرداد
وقتي كه خورشيد درست در مركز اسمان مي درخشيد
شعله هاي جنگي بي امان در جنوب خاك سرزمين من به اسمان زبانه مي كشيد
در دل روزگار دهشتناك كشتار جواناني كه مغز سرشان ميبايست خوراك تسلي اهريمن ميشد .

آري
اينچنين زاده شدم از خون دل و خون جگر
هنگامي كه مادرم بار امانت اميدوار ي خداوند را بر زمين نهاد
.
.
.
سبا ل . م

براي آشنايي! براي سلام

بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين
الرحمن الرحيم
مالك يوم الدين
اياك نعبد و اياك نستعين
اهدنا الصراط المستقيم
صراط الذين انعمت عليهم
غير المغضوب عليهم
و لا الضالين.